Şubat 26, 2010

şemsiyesiz...

Gece.. Şemsiyesiz bedenim yağmurdan nasibini alıyor..
Her şeyin üstüne istikrarlı bir yağmur yağıyor.
Kış güneşine aldanıp erkenden açan erik çiçeklerine, mevsimle uyumlu çığırtkan mart kedilerine, düşlerin deniz fenerlerine, sevdiğim şiirlere ve yürüdüğüm yollarla bir adımladığım hasrete..
Süzgeçten dökülen damlaların ahengiyle, resimler çiziyor doğanın tuvaline..
Bu yağmur, bereket olacak toprağın göğsüne.Damlalar, damar damar ulaşacak tohumun yüreğine.. Gün günden umut olacak, sevda olacak, düş olacak, bahar olacak..
Gözlerini görmüş gözlerime dönecek yarın doğa.. Büyüdükçe büyüyecek tohum, ışık, umut..
Sen sağanak şeklinde yağarken üzerime, ben yine şemsiyeleri sevmeyecek ;
sırılsıklam ıslanmayı seçeceğim...

1 yorum: