Ağustos 19, 2014

!!!


Yürüyorum...
Upuzun bir yolda, düşmeden bu sefer, geçmiş düşmelerimden yararlanarak.. Yalnız kendi ellerimden tutarak...
 
Ayaklarım ne de yorgunmuş, istediği yerlere gidememekten; gözlerim ıskalamadan görme beklentisinden, ellerim üşümekten, kulaklarım  dolmak bilmeyen bir çukur gibi göstermelik yaşadığınız hayatınızın son kerte açılmış sesinden.. Ne yorgunmuşum.. Başka başka başkalarının, dolaylı olarak da olsa, yönlendirdiği bir hayatı icra etmekten!
 
İstifa ettim ben; bitmek bilmez beklentilerinizden, hiçbir şeyle doymayan midelerinizden, yalnız kendiniz mutlu olunca mutlu etmeye programlanmış beyinlerinizden, mış gibi sevgilerinizden, sözde imece usulü birbirinize gidip gelmelerden, günler aylar yıllar geçirip de suyun altında ıslanmayan yüreklerinizden; sonra her şeyi başka bir renk gibi gösteren işte o öteki yüzünüzden!..
 
Ben şimdi yürüyorum; kendime doğru en çok, ağır aksak, yakın uzak...
 
Kalabalığınızdan, kabalığınızdan,  dayatma hayatlarınızdan hızla uzaklaşıyor; insan olmaktan giderek arınıyorum!
 
Yürüyorum... Şairin dediği gibi: "Hepinize iyi niyetle gülümsüyorum"