Göğe bakıyordu Mina, göğe bakma durakları beklemeden..
"Nerdeydin bunca zamandır?" diye sordu ses..
Mina, uzaklara diktiği gözlerini döndü sese, güldü..Gözlerindeki buğu gül'dü..
"Ben, gitmelerin çocuğu; karanlıkların emzirdiği derinlik; kaldım..
Önce korktum, kalmak her şeyden önce 'kendinde' kalmaktı çünkü.. Adım adım yaklaştım, gözlerime baktım. Eğildim öptüm usulcacık, yıkık sandığım alnımdan..
Sevmek(önce kendini), kalmakmış, anladım.. Sevmek durakları beklemeden durmak, kanatları beklemeden uçmakmış.. Bir gün her şey yalnızca bir buğudan ibaret olsa bile, sevmek bildiğin her şeyi yeniden yazmakmış..."