Şubat 16, 2010

düş

Bir bahar sabahı, güneş  yaramaz bir çocuk gibi, aralanan perdeden girmiş dans ediyor bedenimizde..Ilık ılık esen rüzgar deli taylar gibi dalgalandırıyor perdeyi, içimizdeki coşkuyu yalayıp geçiyor..
Dışarıda, yeni dağılmış bir ilkokul cıvıltısına kırlangıç çığlıkları ekleniyor.. İçerde çocukluğumuzun masallarının kokusu Norah Jones'un büyülü sesiyle ruh bulurken, parmakların ruhumun derinliklerinde 20 bin fersah yol alıyor...
Uykuların en güzelinde, annemizin uyanmamızı isteyen sesi olmaksızın, perde perde büyüyoruz.. 
Bir düşün tam ortasında; çifte kavrulmuş bir özlemle bir biçimden, başka bir biçime akıyoruz..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder