Oltaya takılmış balıklar gibiyiz hepimiz..
Sudan çıktığımız an, kıvranıp duruyoruz.. İşte yine öylesine bir gün denizi'ne bakarak suyu arzuluyoruz..
İlle başkalaşmamız, uzaklaşmamız, bir ipli kıskaçla tutulup kavanozun içine koyulmamız gerekiyor..
Kafka, yaşam daha başında kaybedilmiş bir savaştır, diyor kavonozundan duyulan kısık ama parlak sesiyle;
Yemi yutmuş özlemle hep geride kalanlara bakıyoruz..
Daha baştan kaybedilmiş bir savaşın "durmaksızın" enkazını topluyoruz..