Mart 05, 2010

hayatın kaldırma kuvveti

Kırışmasından değil, kırılmasından gizlediğim bir yüzle yürüyordum zamanda..
Küçülmüş bir yaşamdı benimki, katlana katlana..
Kat yerlerimden sancırken dünya,
Sen geldin..
Oturdun şiirden bir tahta..
Mevsimler geldi sonra, kartondan yaşamların yağmur hüznü; şeker oldu, eridi..
Sen, içimin bahar neşesi..
Sen, çocukken annemin eve çağıran sesi..
Senle anladım; hayatın da varmış bir kaldırma kuvveti..

1 yorum:

  1. yani ne denmes çok etkili böle heycan verici gibim bi de istiridye bahar böle anne sesi de ne güseldir çocukken oyun yarım kaldı tabi ama olsun oynarıs yine evde pastada olur

    YanıtlaSil