Ait olduğu duvardan çıkarıldığında tablo, geriye ondan kocaman bir iz kalır.
Yerini sevdi, denir bir çiçeğe; dal dal, yeşil yeşil verirse kendini..
Yokluğun, yerini seven çiçeğin cam değiştirmesi, bir tablonun yurdum dediği duvarından sökülmesi..
Yokluğun, bir garip ruh üşümesi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder