Perdeleri çekilmiş bir mutluluk bu..
Dışarının kasveti uğramazken odamıza, gözlerimizin ışığı yetiyor karanlığı aydınlatmaya...
Adını söylüyorum, bütün kapıları açılıyor içimin.. Sevildikçe kokusunu veren bir çiçeğe dönüyorum... Buram buram "fesleğen" kokuyorum...
Boşluğa savurduğum nefesim çizerken göğe "biz" olmanın resmini, ben ilk defa sınıyorum bir yere ait olmanın dayanılmaz hafifliğini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder