iyi olduğuna sevindim

Uzun bir hastalıktan sonra gözlerini ilk defa açanlar bilirler, her yer başka görünür insana..İlk defa gelinen bir şehrin ürkekliğiyle incelersiniz kırk yıllık bağı,bahçeyi,güneşi.. ”Dağlarına bahar gelmiş memleketimin..” dizeleri takılır ille dudaklarınıza.. Bazen ‘içerde’ olmak gibidir hastalanmak..
Yatmaktan ağrımış kemikleriniz yerle yeksanlıktan kurtulup da ayaklarınızın üzerinde yükseldiğinizde; yeni yürümeye başlayan çocuk gibi desteksiz ayakta durmanın zevkini yaşarsınız. İlaç şişelerinden yaptığınız kuleden sıyrılıp da açılan camdan içeri sızan karın kokusunu duyumsarsınız..
Duvarınızdaki resim bile o güne kadar anlatmadığı şeyleri anlatır, uzun süredir bir tablo gibi kıpırtısız yatıyorsanız eğer..

Sonra ağzınızdan ilk su yudumları, ana gibi yar olmaz çorbaları geçer..İlk aynaya bakma,tartıyla selamlaşma.. Kemikleri sayılan bedenine duyduğun vefa borcunla sana uzanan her kaşığa ağzını açma.. “Üstünü iyi ört, yemezsen iyileşemezsin..Şimdi ilaç saati. Sen uyurken falanca geldi,geçmiş olsun diye.. “ sesleri birbirine karışırken her yazının içine ille de girme meraklısı olan bahçenizdeki erik ağacına bakarsınız..Tüyü tüsü gitmiş de karlara açmış koynunu.. Zamanı geldiğinde yine yeşil yeşil bahara duracağını bilirsiniz. Koşulsuz sevmeyi her mevsim bir ağaçtan dal dal yeniden öğrenirsiniz.. Erken kış güneşleri açıp kandırsa da erik ağacını, yağmurlar az yağsa da ille yaz geldi mi, eğer dolu dallarını uzanıp yiyebilsinler diye çocuklar meyvalarını..

Uzun bir hastalıktan sonra gözlerini ilk defa açanlar bilirler.. Dertler o kadar dert, uzaklar o kadar uzak değildir aslında.. Ve sevgi en büyük şifadır insanın hayatında.. “Gel” dediğinizde iki eli kanda olsa geleceğini bildiğiniz bir antibiyotiğin sevecen sesi, hızla karışır kanınıza..”İyi olduğuna sevindim..”