Kendimi doludizgin gecenin karanlık kanatlarına bırakırken, oyunbaz bir gülümseme var yüzümde. Ben bu oyunun kuytusunda değilim artık. Ebesi olmaktan yorulduğum gündüzler yeniden dillenmek için dinlenedursun. Yaşam, sırrı dökülmüş bir aynanın çıplaklığını soluyor.
Artık gece. Karanlığın bereketiyle yıkanmanın, yalnız kendin olmanın zamanı.
Artık gece. Karanlığın bereketiyle yıkanmanın, yalnız kendin olmanın zamanı.
Gece..Ürkek korkak bir güneşi batırdıktan sonra, ay cüretkar,ay sereserpe, pervasız..
Ben geceleri seviyorum...
Gece.. Tüm ışıklar kapandığında aydınlanır içimin denizleri.. Tüm kapılar kapandığında başlar yolculuk; matruşkalar gibi iç içe açılan kapılarımdan içeri doğru süzülürüm. Benden ne "ben"ler yaparım karanlıkta, yüzü aydınlığa dönük renklerle hem de.. Sonra akşam sefaları, fesleğenler.. Yalnız dokununca koku veren onca güzel çiçek düşer hatırıma; hayallerime ille de dokunmaya çalışırken.
Ben geceleri seviyorum...
Gece.. Tüm ışıklar kapandığında aydınlanır içimin denizleri.. Tüm kapılar kapandığında başlar yolculuk; matruşkalar gibi iç içe açılan kapılarımdan içeri doğru süzülürüm. Benden ne "ben"ler yaparım karanlıkta, yüzü aydınlığa dönük renklerle hem de.. Sonra akşam sefaları, fesleğenler.. Yalnız dokununca koku veren onca güzel çiçek düşer hatırıma; hayallerime ille de dokunmaya çalışırken.
Sonra yine gece, yine gece... Gökte kendini doyuran bir ay, tanıdık ezgiler ve birkaç kırık dökük dize..Yaşama dair..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder