Şubat 06, 2013

zihnimin tavan arasından

İşte yine buradayım; başı ya da sonu olmayan yerde sözcüklerle başbaşayım..
 
Grip aşısı olduğu zaman  grip olursa insan; ne idiğü belirsiz bir hastalığa dönüşür, o çok bilindik sümüklüböcek sendromu.. Ne burnunuz akar, ne geniz akıntısı ama dipsiz bir uğultu beyninizin içinde dönüp durur, bir taraftan eklemlerinizin içinde bir asfalt kırma aracı iş üstündeyken..
 
Yazmayacağım demiştim, günübirlik yazıların asıl yazılması gerekeni geciktirdiğini düşünmüştüm. Virüs vücuda girmişken o burun akmalı'ydı.. Yoksa hastalık bir türlü hızını alamıyordu işte.. Akmasa da damlamalıydı..
 
Bazen ne yaparsanız yapın bir adım öteye gidemezsiniz. Şartlar ne kadar müsait olursa olsun, aynı su buharı her zaman yağmur olup damlamıyor. Yağmuru yağdırmak için akan musluğu kapamanızın, şemsiyeyi açıp yağmurluğunuzu giymenin bir önemi kalmayabiliyor..
 
Sait Faik gelir hep aklıma böyle zamanlarda.. Yazmamaya, bir daha hiç yazmamaya karar vererek yollara düşüp de tahta yontmak için yanına aldığı çakıyla kalemini açan Sait Faik; yazmasam deli olacaktım, diyor zihnimin tavan arasında..
 
Behçet Aysan az ötede kağıttan yaptığı işlemeli gemilere yüklüyor ya sevdasını, sözcüklerin yükünü yüzdürmek için rüzgara yalvarıyor: "rüzgâr bu şiiri sana götürsün/kâğıttan yaptığım o işlemeli kayıklar/ fırtınalara dayanan./ koş rüzgâr koş./yazmadan edemedim"
 
Ve daha niceleri sıralarını bekliyor, birikiyor birikiyor birikiyor.. Birikenler ağırlaştırıyor insanı, paylaşılmayanın ağırlığı azalıyor, sen onca zaman taşıdığınla kalıyorsun..
 
İnsan dediğin ağır bir şey, kolay kolay havalanmıyor düşleri.. Göçebelik olsa da genlerde,  bulduğu ilk kovuğa yerleşme, yapılaşma ve çoğalma derdinde.. Hayat desen sonsuz umman da olsa, gördüğün kadar..
 
O sonsuz ummanda ne zaman boğulsam sözcüklerin can yeleği imdadıma yetişti, ne zaman  düşlerimin elinden tutup göğe yükselsem kanatlarım sözcüktendi..
 
Kanatlarımı seviyorum; uçmayı, olaylara olduğu kadar kendime de çok yukarılardan bakmayı, süzülmeyi sonsuz mavilikte, sözcüklerin balmumu kanatlarıyla..
 
Yazmasam, hayallerin ipliğini eğiremem..
 
Ben, ben değilim hayallerin rengarenk ipliğini sözcüklerin gülibrişimiyle örmesem..
 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder