O soğuk kış gecelerinde üşürken tir tir, baharın ilk ışıkları aralar ya perdeyi.. Gözlerin kamaşır, ışıl ışıl olur yeryüzü... Doğa bir anda renk değiştirir. üstündeki kasvetli,kirli,ağır ve kat kat elbiseleri çıkarıp çiçeğe durur... Sular çağlayarak söyler baharın türküsünü..
Ne soğuktan dondurur, ne sıcaktan kurutur bahar.. Usulcacıktır gelişi, yumuşacık işler içimize.. Yavaş yavaş çıkarır üstümüzdeki katları, ısıtır, sarar bizi, sarınır bize.. Renklerle barıştırır ve ömürle..
Ne soğuktan dondurur, ne sıcaktan kurutur bahar.. Usulcacıktır gelişi, yumuşacık işler içimize.. Yavaş yavaş çıkarır üstümüzdeki katları, ısıtır, sarar bizi, sarınır bize.. Renklerle barıştırır ve ömürle..
Bahar gelir, kurulur içimizin tahtına..ansızın...usulcacık, renk renk ve en aydınlık...
Kışın en ayazında, en karasında içime çiçek çiçek doldun; baharım oldun..
gece hafiften serin olur ve sabaha karşı inceden bir çiğ düşer sakinlere, bahar taze iken.
YanıtlaSilıslak uyanılır güne ama üşünmez de pek öyle, güneş 'merhaba,' der çünkü gün daha çok erkenken.
bunlara da uyuyordur herhalde alegorik tanımın :)
içindeki bahar çiçekleri hiç solmasın dilerim...
YanıtlaSil