ders..

Kapı çaldı ve içeri endişe girdi.. Yanında korku da vardı.. Geç otur yerine, dedim.. O, geç kaldığı için özür diledi..

Ne kolaydı oysa, korku televizyonda izlerken; bir film gibiydi.. Dışarıdaydı, uzaktaydı; bizden başka bir şeydi.. Zap deyip geç(ebil)me becerisindeydi.. Bir başka kanalda "İyi Uykular Türkiye" masalları sıcak sıcak servis ediliyordu..

Ama sınıfa giren kız, bir tuş değildi..Canlı kanlı karşımdaydı.. "Babamı içeri aldılar öğretmenim, parçalanarak katledilmiş bir kızın katil zanlısı olarak.."

Bu gün 1 Nisan'dı, ama bu bir şaka değildi.. Birazdan ders başlayacaktı, oysa hayattan hiç bahsetmeyen ders kitapları açılmadan bitmişti ders..