(h)iç ses..

Zaman tünelinde kısa bir yolculuk..

Yaşamsal kararlarımızı alırken sorumluluğu seve seve paylaştığımız içimizdeki o ses..

"Onu hayatımdan çıkardım, çünkü..

Kalamazdım, gitmeliydim; çünkü..

Evet dedim, çünkü.."

Çünkü içimdeki ses böyle yapmamı söyledi..

Geriye dönüp baktığımda fark ettim ki, o sesi sadece duymak istediğimiz, yaşamımızın sorumluluğunu bölüşmek istediğimiz zamanlar duymuşuz..

Acaba, diyorum şimdi kendi kendime; bugünü görseydim, yine aynı kararları alır mıydım?. Beni en çok benden koruyan içimdeki cengaver hemen atılıyor;  tabi ki, diyor.. Ama bir refleks gibi patlayan bu sözcük yer kaplamıyor evrende..

Artık biliyorum, kendimizden içre bir "ben" daha var içimizde ve biz oynadıkça, o yazıyor..Bizi sıcaktan, soğuktan, donmaktan, yanmaktan koruduğunu sanıyor. Ve biz ona "içses" diyoruz.. İçten gelenin zarar vermeyeceği inancına yaslanarak..

Fotoğraf: Rengim Mütevellioğlu