Aralık 24, 2009

mumcu kız

Ankara'nın soğuk sokakları..
Bir çocuk, köşe başını tutmuş, sergisi yerlerde..
Önünde kendinden büyük mumlar, renk renk, koku koku.. Yakmış mumlardan en çoğulunu..
Kimsede yok onun mumunun kokusu..Tüm geceyi ışıtıyor, yayıldıkça yayılıyor; hiç sönmeyecekmiş gibi bir hevesle, esen rüzgarla birlik ve ona inat yanıyor..
İnsanlar kocaman, insanlar koca ayaklı ve soğuk an be an..
Gece insanlardan da buz, vakit dar mı dar..
Geçen saatler ellerini daha bir donduruyor ve yüreğini, insanları daha bir büyütüyor gözünde ve incelikleri...
İnsanlar uzaklılarıyla kocaman.. İnsanlar içine düştüğü bir kuyu gibi derin  an be an..
Mum,diyor, mum.. "Renk renk mumlarım var..Bakmadan geçmeyin.."
İnsanlar aceleci, hep yetişmeleri gereken yerler var; insanlar büyüdükçe küçülüyor incelikler. Ve uzuyor soğuk, uzuyor gece, yokluk kuyunun içine atılan taş.. Durdukça yürüyor iliklerine..
Artık bakmıyor yüzlerine, yüzlerce yüzü olan koca ayaklı insanların.. Sesi daha cılız: "Mumlarım var..Renk renk.."
Gece yarısı sergilerini toplarken kocaman insanlar soğuk caddeden, küçük kızı ağzında bir sözcükle donmuş buluyorlar.. "Sıcak.."
Yaşam soğuk, sesler boğuk..
Küçük kız öylece serilmiş yere bir sergi gibi.. Önünde kendini ısıtacağı mumları soğuklara satmaya çalışırken..
Ankara'nın soğuk sokakları..
Bir çocuk köşe başını tutmuş, sevgisi yerlerde..
.....Küçük kızım, seni ısıtacak mum ellerinde, bak artık kendi içine.......

1 yorum:

  1. http://imgfave.com/view/69926

    bu fotoğrafı senin profiline bakarken anımsadım... paylaşayım istedim..

    YanıtlaSil