Aralık 30, 2009

camın buğusundaki


Küçücükken, camın buğusundan öğrendim kaybetmeyi..Yaptığım kuş resimleri bir "damla"olup süzülürken aşağılara.. "Kanatları olmalı insanın" dedim.. Güneşle erimeyen, yağmur olup düşmeyen, buharlaşıp gitmeyen...
Seneler sonra dört mevsime dayanıklı ruh iklimleriyle ve yeni çıkan kanatların sancısıyla yürürken yaşama, öğrendim...Kanatlanmanın bir ismi de bedel ödemekti yana yana ve acımak kana(ya) kana(ya)..
Camı is bağlamış bir lambanın ardından yaşamaktansa; kanat açmak maviliklere, en derinlere...
İşte buğudan öğrendiğim mesele...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder