Aralık 10, 2009

istek kipinde bir serzeniş..


İstanbul gibi orda kalsa umutlar...
Seller aksa dere yatağındaki evleri boğsa, deprem vursa taş üstünde taş kalmasa..
Yüzyılların kültür beşiği karmaşasıyla ve tumturaklı rüzgarıyla sallanıp dursa... Şiirler, efsaneler yazılsa üzerine.. Birbirlerinin yüzüne bile bakmadan geçse ve gitse, hep bir yerlere yetişmeye yazgılı insanları, görmeden sokak aralarındaki erguvanları..
Ben bir adım atsam.. Bu öyle bir adım olsa ki, yeniden yazılsa tarihi "sınır"ların.. Orhan Veli'nin gri parkasıyla ısınsa kentin bütün düşleri.. Düşlerim, düşmese en tutulası yerinde yaşamın..
Ben gitsem, her şey kalsa... Yerini beğenmiş bir çiçek gibi, toprağına kök salmış bir ağaç gibi, altın kafese aldanmayan bülbül gibi; her şey kalsa..
Ben bir adım atsam.. Bir güvercin havalansa.. En sıcak kuytusunda uyusa tüm imlasızlıklar..
İstanbul gibi orda kalsa umutlar..

1 yorum:

  1. sen bir adım atsan ve yazsan bir kaç kelime
    ben okusam okusam okusam ve sessiz kalsam...

    YanıtlaSil