Eylül 19, 2009

ait ol(a)mama

Masa hazır..
Beyaz peynir, kaju fıstık ve kadehte üzümün kızı, lal... Şerefe, derken bir çift göze, yalnızlık daha çıplak, içimin çocuğu daha uyanık.. Geçmiş, daha bir gerilerde, ruhum bugünde... Çalmayan zillerin yazgısı benim gecem. Evimin bir zili olmadığını uzun bekleyişlerden sonra farkettim.. İşte bu yüzden, kendini bekler gibi bekliyorum diğer kadehi eline alacak bir çift gözü.. Ama beklediğim hep gel(e)meyecek olan oluyor. İçimin kapısız, zilsiz çıplağına bu yüzden kimse dokunamıyor. Hiçbir yere, kimseye ait olmamak için, hiç kimseye,hiçbir yere sahip ol(a)mıyorum..

3 yorum:

  1. İstemem vermeslerse giderim istenmesini istemem almazlarsa giderim:)

    YanıtlaSil
  2. Gitmesine git ama gittiğin yere kendini de götüreceksin..Emin ol Gestalt kuramını oluştururken böyle bir şeyi kastetmemişti...

    YanıtlaSil
  3. Yorum, bana mı yoksa "yalnız ve özgür"e mi anlayamadım aslında:)

    YanıtlaSil