Aralık 21, 2010

fersah fersah..

Çok sevdiği bez bebeğini gittiği her yere sürükleyen bir çocuk sıcaklığına sarınasım var..Annesinin sözünü dinlemeden yaralarının üstündeki kabuğu kanırtan, acısını dindirmek için yine annesine sığınan..
Babasının güçlü omuzlarının üstünde tahtlanan bir çocuk olasım var..
Sonra; bir sonbahar ikindisinde, sıcacık sobanın üstünde cızırdayan çayın senfonisiyle bir, dışarda yağan yağmuru seyretmek için burnumu buğulanan cama yaslayasım var.. Buğuların üstüne kanatlar yapasım, bozasım, hohlayasım tekrar tekrar kanatlanasım..
Damla damla, dalga dalga su olasım; dolasım, boşalasım; ille de uzun-uzak denizlere varasım..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder