Biliyorsun değil mi, eski bir dostu sever gibi seviyorum seni..
Çocukluğumun aydınlık yüzlü sıcak insanlarının mahallesinde, Kedili mahallede, karşı komşumuz Leman teyzenin çocuğunu sever gibi..
Çeşmede halı yıkayan kalabalığın ardından akan suyla, olmayan ülkelere mektuplar gönderdiğim, içi saman dolu eşeğimle diyar diyar gezdiğim, ağaçtan gizlice kopardığım elmaları sevinçle üleştiğim.. Masalları dillendirdiğim, yoklukları tekerlediğim..
Biliyorsun, insanın anavatanıdır çocukluğu.. Nereye gitse onu beraberinde götürür. Şairin dokunduğu her daldan onun meyvelerini bölüşür.. Ne kadar uzak'lara gitse, o kadar yakından görür..
Hayallerinin elma kokusundan tanıdığım yaramaz çocuk, seviyorum seni; kedili mahallede kağıttan bir gemiyi hayallerimin peşinde sulara gönderir gibi..
Biliyorsun, çocukluk insanın en çıkmaz sokağıdır.. Yollar döner dolaşır, yine oraya varır..Sevda ise onun tek çıkar yanıdır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder