Aralık 13, 2010

büyü(me)mek elde mi

Bazen gözleri büyür insanın, fal taşı gibi hem de; şaşırırken..
Ayakları kimi zaman, kendimizi arayıp arayıp bulamadığımız uzun-uzak yollardan dönerken..
İçindeki yarası büyür, kendinden geçmiş:
"İster sev, ister sevil..
Hiçbir şey olması gerektiği gibi değil.." şarkısını mırıldanırken..
Martılara simit atmaktan yorulmuş elleri, bir vapur dumanının ardına takılıp bir lokma simit için çırpınan kanatları, gitmelere ev sahibi güvertesi büyür..
Yorulduğumuz yerde yaslanma isteğimiz, yaslandığımız yerde özgür olma beklentimiz..Beklentilerin orta yerinde, başkasında erime, yani aşka düşme gereksinimimiz büyür..
Büyüyen bazen eksik kalan yanımızdır, bazen fazla gelen..
Ama yine de iyidir, içimizin çaresiz oturma eylemlerinden..

Büyümek, açılan kapılar ardındındaki düğmelerle ısınmaktır hayata,
ille de acıy(l)a iliklenen..

1 yorum:

  1. Büyümek, her yaşta.. Güle oynaya.. Sessizce/gürültüyle.. Sımsıcak gözyaşıyla..Derin bir samimiyetle/riyayla.. Umutla/umutsuzlukla.. Pek tabii nihayetinde sabırla..

    YanıtlaSil