Kasım 20, 2010

düşlerin lambası

Hiç eskimeyen çocukluğum düşüyor hatırıma,bazı an(ı)lar neden hiç solmuyor? Lambası açık kalmış düşlerim o günden bu yana renkli bir şekilde baş ucumda duruyor..
Annemin mutfakta şarkı söyleyen sesi, üfleye üfleye içtiğim sütün masum nefesi... Ve ille kırmızı alınan bayramlıkların uyutmayan neşesi..
Bir de yüzün yansıyor zamana; zaman ki, yaşamın beyaz perdesi..
Onca yıldır yapay çiçekler arasından geçtiğim bahçe, şimdi fesleğen bir doygunlukla gülümsüyor.. Düşlerin lambası, renklerini kıskanıyor..
Hayat, senin gözlerine benziyor..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder