Ben hiç yürümemişim meğer.. Yürümek adım adım duyarak toprağın ve baharın kokusunu, eli yüreğinde yol almakmış.. Ama ben hep "mevsimsiz" koşmalardaymışım..
Ben hiç engin denizlere yelken açmamışım.. Bir ayağım kıyıda, bir ayağım denizde; ne yardan ne serden geçemezken "arada" yaşamışım..
Ve ben kimsenin olmamışım aslında. Kollarımı kanat gibi iki yana açıp birini sarmadığım gibi, sarana yoldaş kalmamışım.. Eğreti bir iple dokuduğum sevgi elbisesiyle bildik bir "çıplak kral" masalının nakaratına takılmışım, giysileri hep ben yapmışım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder