Bir şehri sevmek, kendini sevmektir.
Sabah uyandığında mutlu bir yüzle güne gülümsemek, göğü karanlık kaplasa da umudun ışığını hep açık tutabilmektir.
Başın dik yürürken geniş caddelerinde,kenar mahallelere dönüp, geçmişe gülümseyebilmektir.
Bir şehri sevmek, bir insanı sevebilmek gibidir. Her şeye rağmen ve beklentisiz olabilmektir.
Ellerin yağmur yağmış iki sokakken, rüzgara teslim bir sonbahar ağacı gibi, üryan kalmış anılarına dokunabilmektir.
Bir şehri sevmek, bir yerde, ama en çok orda, kalmak istemektir.
Bir yerde kalabilecek kadar kendine tahammül etmektir..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder