İşte orda başladı kaybolmuşluk..
Yaşam oyunumun başı bir yere, sonu bir yere dağıldığı,öncülerin önde durmayı hakedemedikleri yerde..
Baş'lar ayağa düştüğünde, ya da ayaklar baş olduğunda hızla kana karıştı derin bir kendinden geçme..
Kapısını yitirmiş bir kilidim, o gün bu gündür,
Az kaldı bitecek eşikler ve beklemeler..
Kaybolmak için en son gün, dündür..
Küçük kız tavşanın seçtiği niyet pusulasını hemen okumadı.Evde herkesin uyumasını bekledi.Bir süre tavana baktı ve sonra hızlıca kıvrılmış olan pusulayı açtı.Şöyle yazıyordu: Gidilecek bir yer olmadığını anladığında kapının kilide ,kilidin de kapıya ihtiyacı kalmaz.Oysa senin kilitlerin ancak içeriye girmek isteyenleri engellemek için.Kapının önüne kadar gelen seni kaybolmuşluktan çıkaran kişi olacaktır.Mutlu ya da mutsuz sen hayatı yaşa..O seni bulacaktır.Küçük kız nedense kendisini daha iyi hissediyordu.
YanıtlaSil