Yaşam belki hep gri.. Onu renkli kılan sevdiklerimizin dokunuşları..
Seyrettiğimiz bir filmle değişen açılar, şiirlerde sevdalar, dinlediğimiz bir müzikle pencereden süzülen bahar..
Belki gün boyu denk gelen yeşil ışıklar..
Ama en çok mutlu eden insanı, o gri kalabalıktan sonsuz maviliklere yücelten
elinizin üzerindeki o sıcacık el,
durmaksızın güveni heceleyen..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder