Doğum günlerini kutladığın insanların sene-i devriyelerini andıkça (mı) başlıyor yaşlanma..
Azar azar.. Denizin yavaş yavaş aşındırdığı iskelenin ayakları gibi..
Sonra bir avuç insan, iki metre bez, bir kürek toprak, birkaç kırık dökük dua..
Aşındıkça dağılma, parçalanma.. Parçalandıkça azalma..
Bir ağacın daha yemyeşilken yıkılması gönül bahçemizden..Ardında kocaman bir boşluk bırakması ve onulmaz bir uçurum; bizimle hayat arasında..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder