Sesimin kuşları uçtu, kırarak coşkumun kafesini..
Renkler küskün, sözler yetersiz, özlemek önemsiz..
Ağlamak için bir ağaç dalı, yürümek için boş sokaklar kullanılmalı..
Ve hayallerin sesi kısıldığında yalnız kendine kokan bir fesleğen sulanmalı..
Dayanmalı; neye, neden, ne kadar olduğunu bilmeden..
Pardon bakar mısınız, sizinle hiç düşmüş müydük düşlerimizden?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder