öksürük..

Araba, bomboş sokaklı bir kentin gecesinde ilerlerken, teypte çalan şarkı üşüyordu..
Sımsıcacık evlerin camındaki menekşe bile üşüyordu..
Telefon, belki de hiç olmadığı kadar susuyordu..
Karanlık, tüm yapışkanlığıyla insanın içine işliyordu..
Düşleri, yaşamın genzinde bir öksürük gibiydi..
Anladı; aslında yoktu kimsenin kimseleri..