Bir yaz ikindisiydi..
Ada’da papatyalar bizim için açmıştı.. Bir Rum evini evimiz belledikten sonra ilk iş yel değirmenlerine koşmuştuk..
Burası bir kayıp cennetti.. Kendimizden öte varacağımız son köydü, son adaydı..İkimiz de biliyorduk..
Sıkıca sarıldık; güneşi batırırken birbirimizin gözlerinde, buram buram "biz" dolu bir düşü soluyorduk..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder