Eylül 23, 2013

ben...

Ben, Mina; Mina Karda...
Kimselerin içinde kimsesiz bir çocukluk masalı..
Uykusuz gecelerin, kanayan midelerin, vazgeçilen geleceklerin soğuk şiltesi..
En az kendine hoşgörülü, en az kendine sevgi'li, en az kendine değerli..
İmkansızlıkların, olanaksızlıkların, çoktan geçmiş di'li zamanların esiri..
Ben Mina, Mina Karda...
Hiç kimseye yük olmamak için en çok kendine ağır,  
Soğuk duvarların, yalnız hastane odalarının, içe akan gözyaşı pınarlarının dostu, en çok kendine düşman Mina..
Her gelenin getirdiğinin bin misliyle döndüğü uğrak...Yol..
Hiçbir zaman yuva olamayan evlerin yalnız kadını..
Sormuyorum artık sormuyorum; neden bu yazgı..
Dokunduğum her şey yalnızlığa dönerken; okunaksız bir olanaksızlık içinde kendimi terk ediyorum.
Bir daha kanmamak için gözümdeki ışığa...

2 yorum:

  1. yazıların beni yoruyor : /
    kendinden bir taneyken ara ara başarabildiğin bir şey gibiyken
    bir sokakta terk etmek kendini
    ve şehrin bir başka yerinde kendinsiz daha az gamlı bir şeylere dalma ihtimali
    bazı yazılar kendimin ikincisi gibi
    sokağın iki ucu tutulunca
    kaçamıyorsun haliyle,, ve o tanıdık bıkkınlığı hissediş.....neyse,,,yine de deneme ;
    aynı yollardan yürüyüp başka yerlere çıkar mı acaba insan ?
    aslında bunları da terk etmeli
    yani sorular ve cevaplar,,evet belki tümünden vazgeçmeli,,,,,
    evet ilkin ağırlıklarından kurtulmalı bir şekilde
    nasıl ? bilmiyorum mesela el yordamı kes bir şeylerin ipini
    ellerini gezdir ruhunun ve kalbinin üzerinde hadi çabukkk
    umut, ezber,, beklenti ve benzerlerinin üzerinde,, hadi hızlı
    ne olduğu ilk anda çok önemli değil inan
    çünkü mecalsiz olmalısın
    ama yine de suyun üstüne çıkmalısın
    kısaca illa ki kesmelisin o ipleri hafiflemek lazım
    seni dipte tutan tüm ağırlıklarına düğümlü o ipleri
    uzanabildiklerini kes işte her neyi tutuyorsa boşver
    kimlerin ve nelerin düğümlü olduğunu boş verrrr
    herşey yüke dönüyor bir saatten sonra
    ve bırak kendini ardından
    suyun üstüne çık ve nefes al
    nefes al
    ver
    bu kendiliğinden oluyor
    suyun üstüne çık ama ilkin
    sonra o derinlere bir daha inme derim ben
    ve kendine sıkı düğümlerle değerler, kıymetli hayaller
    ağır umutlar bağlama yine eğer tavsiye istersen
    ve düşünce tarzını bilmiyorum ama
    bana kalırsa,,hayat ve bu işleyiş ve içinde yaralandığın bi dolu şey o kadar da önemli değil
    bir oyunmuş gibi olsun,,gözlerindeki ısışığı kim solduruyor yada öldürüyorsa o bir canavarmişş,,,farkettiğin canavarları sevme : )
    sonra daha kolay oluyor biraz,,,yani öncesine kıyasla
    kocaman bir boşverrr ve herşey olduğu kadar,,,,diyebildiğin gün
    az daha iyi oluyor evet.
    ama şimdi ipi kes
    ipi,,,ipleri
    ve içine doğru seslen
    önce kadınlar ve çocuklar,,,,,,,,
    al içindeki çocuğu ve kadını
    suyun yüzüne çık,,,çık
    geri kalan herşey kalsın varsın dipte.

    YanıtlaSil
  2. Ellerine yüreğine sağlık, harika bir yazı olmuş.

    YanıtlaSil