“Benimleamabendenuzak”

Kelimeler ne kadar yetersiz, söz konusu duygularsa eğer.

Bin bir çeşit sevgi var, hepsi sevmek kökünde çekiliyor. Çeşit çeşit özlemleri bile yalnızca “özledim”le dillendiriyoruz..

 İşte o zaman dilin ağlayan çocuğunu susturup, yeni kelimeler bulmalı..

Onun adı “benimleamabendenuzak”. Tek kelimeyle bu..

Benimle, yüreğimde hissediyorum duygulanımlarını. Gözümü kapadığımda ya da uyanık rüyalarımda her an yanımda..

Benimle,  beraber susabiliyoruz onunla. Ve söze başladığında biri saatler/günler sonra sorgusuzca ayak uyduruyoruz adım adım gelen oyuna..

Benimle, iri gözlerini açıp da gözlerime baktığında, ruhumu görebiliyor. İpini koparıp uçarken göğe, içimdeki en inceyi de alıp götürebiliyor uzaklara..

Benden uzak, kukla iplerimiz başka ellerde.Belki de geçilemeyecek kadar çok deniz var aramızda ve bir o kadar da kapı..Hangi kapıyı aralasam, sorumlulukların uğultuları tırmalar kulağımı..

Asında derdim değil yeni kelimeler bulmak;ama onun adı:“benimleamabendenuzak”