Aşk,önce verdiği ışığı alacak gözlerden.. Sonra duruş, yürüyüş nasiplenecek yokluğundan..
Nereye gitsem, yerimde sayacağım, sende kalacağım..
Karanlık hiç düşmeyecek yakamdan; yüzüme yapışmış bir keder günü benden önce selamlayacak..
Kendimi yirminci kattan betona çakılmış gibi hissettiğim her boşlukta, çocukluğumun yeşil dolabının önünde yokluğunu koklarken bulacağım içimdeki çocuğu..
Sesinin duyulmadığı her yer sağır, teninin değmediği her yan buz..
Sen olmayınca evren ve ben; (d)üşüyoruz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder