Sen benim aydınlanan yüzüm, gülen yüzüm...
Seni nasıl seviyorum bir bilsen..
Bir çocuğun bayramlık ayakkabısına sarınan kollarıyla,
Uzaklardaki annesine gelen geçen uçaklarla selam söyleyen çocuğun kanatlarıyla,
Yaşamı hep koklayarak yoklayan bir insanın, kullanılmamış tüm duyularıyla,
Hep yarım kalmış, doyasıya yaşanmamış, kendinden kaçılmış bir ömrün tüm farkındalığıyla,
Rüzgara karşı..
Ellerin saçlarımda..
Seni nasıl seviyorum bir bilsen...
Sen benim, gülen yüzüm, yaşam özüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder