Kasım 02, 2009

uyurgider

Karar verdim artık, ben bir uyurgiderim. Gerçeğinde yetmezmiş gibi, düşünde de hiç düşünmeden uzaklara gidenim.. Yorgun bir istiridye olduğuma sakın aldanmayın.. Burası benim bekleme durağım, dinlenme, nefes alma.. Kum tanelerinden inci üretme istasyonlarına varmadan önceki sessizliğim burası... Fırtına az ilerde, birazdan gelecek olan imgeden dümdüz gidip sola dönmeniz gerek. İçgüdülerinizi ve içtepilerinizi kullanarak bulabileceğiniz kadar kolay yerde, ama yine de dünya, haritalarla dolu.. Küçük Prens olsa: "Büyükler, burunlarının ucunu görmek için bile harita çiziyorlar.Onları anlamak zor.." derdi.. Ama ondan uzun zamandır ses yok. Sesin olmaması yok olduğu anlamına gelmiyor.. Gitti, belirsizliğe doğru uygun-suz- adımlarla.. Ben de bir uyurgiderim.. Düşümde bile gitmek isterim.. Paniğe gerek yok; hiçbir yere sığmayan, ait olmayan "gitmeci" bir kişiliğim..

1 yorum:

  1. sevdim ben bunu. ben de olabilir miyim acaba bu saatten sonra :)))

    YanıtlaSil