Parçayı bütün sanma sendromundan kurtulalı epey zaman oldu.. İki yarımın her zaman bir bütün etmediğini öğreneli de...
Hep deneme yanılma yöntemiyle öğrenmeye yazgılı bir çocuk olarak, dizlerimdeki yaralarla barıştım ve uzun yollara çıktım.
Seni uzakların en uzağında,kendimin en yakınında buldum. Üstün başın dalga deniz, yüreğin tuz kokuyordu. Hep uzaklara dalan gözlerin ufuktaki martıyla bir uçuyordu..
Geldin; kalkıp gitti belkiler, mış gibiler...
Ezber bozan bir zamanın en kuytusunda iki yarım bir bütün edermiş; öğrendim, yaşamın yazık terazisi altında sele giderken hasadı bekleyen ekinler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder