Kağıttan bir gemiyim ben, denize sevdalı..
Eskiden sorsanız, maviye, derdim. Ama öğrendim artık renk ahenk yaşamanın tadını..
Gider dururum uçsuz bucaksız denizde; bir karış boyumla fersah fersah yol alırım.
Eskiden olsa, varmak için gidiyorum derdim. Ama öğrendim artık, aslolanın yolculuk olduğunu..
Kağıttan kanatlarımla bir başıma meydan okurum dalgaya, fırtınaya, hortuma..
Küçücük elleriyle yağan yağmura dost, bembeyaz gülümserken bulutların ardındaki güneşe,
düşüm, ıslansam da, meydan okuyup alaboraya; yol olmaktır tüm renklere, düşlere...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder