Daha izlenecek gün batımları, düşülecek uzun yollar, fora edilecek yelkenler var..
Raydan çıkarılacak trenler, yaydan çıkacak oklar, yoldan çıkarılacak doğrular bizi kollar..
Ve yollar..
İçindeki sesi duymamanın garip bir sızısı olur. Gözleri uzaklara yatırıp da gidememelerin hiçbir yerde gerçekten kalamamaları.. Ve kainatın bahşettiğini her şeyden önce kendine göstermeyenlerin önlenemez bir serbest düşüşü..
Oysa hayat oynadığımız oyunlardan pek de farklı değil.. Keyfine varamamamız, skora takılmamızdan.. Gelişine vuramayacak kadar korkuyor olmamızdan..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder