Eski gün, sensizliğiyle kendini yeni güne bırakacak birazdan..
Birazdan başımı bir yastıkta dinlendirirken, günün tortusundan yıkayacağım kendimi.. Her sabah yeniden ışıl ışıl doğan güneşe dost, karanlıklara dönüp sırtımı uyuyacağım..
Çocukluğumun masallarından birine tutunup, kokuna-kuytuna kanatlanacağım..
Kollarıma bakıp, Tanrı'nın bana neden kanat vermediği konusunda hayıflanacağım..
Ayaklarım susturacak sonra içimdeki sesi,diyecek ki, ben her istediğinde uça uça götürmüyor muyum seni?
Bir sensizlik istasyonunda, geçen yorgun günle bir, bir bir susacak sesler..
İçimdeki sen, çığlık çığlığa büyürken
Gün bitecek, seni özlemek bitmeyecek..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder