Aralık 27, 2010

teşekkür ederim..

Ben işyerimde günün koşturmacasına öylece kendimi kaptırdığım an süzüldün içeri..
Farkında bile değildim günün, güneşin, mevsimin.. Hatta penceremin en görünür yanından günlerdir beni süzdüğünden bile habersizdim.. Tek bildiğim sen içeri girdin; bir kuş havalandı, masmavi oldu içim..
İşimi gücümü bir kenara bıraktım ve gülümsedim..En kör saatinde zamanın ve en sağır, açık camdan süzülüp de önüme düşen çınar yaprağım;
sen olmasan,  tüm gün bir sele kapılmış  giderdim..
Teşekkür ederim..

1 yorum:

  1. bazen böyle oluyor işte. hayatla bağının gevşediği zamanlarda tek bir şey, kelime, söz, bakış geliyor ansızın. geliyor ve dokunuveriyor yüreğine...

    YanıtlaSil